...
Μου αρέσει να ταξιδεύω
στην ομίχλη
Ξεχνώ τις χαρακιές
στα μάγουλα,
που όργωσαν τα χρόνια
Προσπερνώ τις χαράδρες,
που έσκαψαν τα ποτάμια
των δακρύων μου
Όπως το διαυγές αναζητούσα
κάποτε
Μου αρέσουν τα ομιχλώδη
όνειρα
Και οι στόχοι οι θολοί,
οι ασαφείς
Των καλουπιών δραπέτες
να κυνηγάνε το ανέφικτο.
Δεν μου αρέσει πια το εφικτό,
ασφυκτιώ στα όριά του.
Όμως έχω ανάγκη τα όρια
και τους κοντινούς ορίζοντες
Για να δραπετεύω
Έχω ανάγκη τις δραπετεύσεις
και τα ταξίδια στην ομίχλη
Για να μην φαίνονται τα τείχη
που έχτισε γύρω μου η ζωή
...
απόσπασμα από το ποίημα "Ταξίδι στην ομίχλη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου